Mozaïek is ontstaan in het oude Griekenland. De oorspronkelijke betekenis van mozaïek is de gedetailleerde decoratie gemaakt met de mozaïekmethode. Mensen die vroeger in grotten woonden, gebruikten verschillende soorten marmer om de grond te leggen en zo de vloer duurzamer te maken. Op deze basis zijn de vroegste mozaïeken ontwikkeld.
Mozaïek is de vroegste inlegkunst, een kunst die tot uitdrukking komt in de geschilderde patronen van kleine stenen, schelpen, keramiek, glas en andere gekleurde inzetstukken die op de muur of vloer worden aangebracht.
Mozaïek is een decoratief materiaal geworden. Het vroegste mozaïek dat voor architectonische decoratie werd gebruikt, is de tempelmuur van de Sumeriërs. Er zijn decoratieve mozaïekpatronen op de tempelmuur van de Mesopotamië-vlakte in heel Mesopotamië van Mesopotamië, Europa. Het Beauty's Sun Dog-mozaïek is een van de vroegst bekende mozaïeken van velen. De meeste archeologische ontdekkingen vonden plaats in het oude Griekse tijdperk. De marmeren mozaïektegels van de oude Grieken werden veel gebruikt. In die tijd was de meest gebruikte vorm het bestratingsmozaïek gemaakt van zwart en wit, en alleen voor gezaghebbende heersers en rijken. Het gebruik van mozaïeken ter decoratie was in die tijd een luxekunst.
Toen het zich ontwikkelde tot de late periode van het oude Griekenland, begonnen enkele bekwame ambachtslieden en kunstenaars kleinere stukken grind te gebruiken en deze met de hand te snijden om hun architectonische decoratiewerken te verrijken en zo de mozaïekpatronen diverser te maken. De kleine stukjes steen worden gecombineerd en gecombineerd om een mozaïek van mozaïekwerken te voltooien, die op de muren, vloeren en kolommen van gebouwen zijn geplaveid. De primitieve en ruwe artistieke expressie is een kostbare rijkdom aan mozaïekgeschiedenis en -cultuur.
In de tijd van het oude Rome waren mozaïeken heel gebruikelijk geworden, en de muren en vloeren, zuilen, werkbladen en meubels van gewone huizen en openbare gebouwen waren allemaal versierd met mozaïeken.
Tijdens de Europese Renaissance benadrukte de toepassing van de perspectiefmethode door de schilder de ruimtelijke structuur, die een doorbraak vormde in het schildervlak, en streefde hij naar een driedimensionaal gevoel in het vlak. Op dat moment waren mozaïekmaterialen, zoals mozaïeken zelf, niet geschikt voor dergelijke driedimensionale prestaties. Mozaïek als schilderkunst zou moeten gaan Realisme is niet eenvoudig. De unieke dramatische en rigide vormen van mozaïeken zorgen ervoor dat de kunstenaars die zich bezighouden met het maken van mozaïeken hun functies vergeten en enorm worden beperkt door mozaïeken.
Terwijl de mozaïekkunst tijdens de Renaissance in verval raakte als gevolg van de opkomst van andere artistieke uitingen, werden in de Inca-, Maya- en Azteekse beschavingen op het westelijk halfrond gemengde mozaïeken en inlegtechnieken ontwikkeld om ornamenten en kleine ornamenten te versieren. Artefacten zoals gouden aarde en turkoois, granaat en obsidiaan werden gebruikt om complexe menselijke en geometrische figuren en andere artistieke uitingen te creëren, terwijl de Diotivakanen turkoois, schelpen of obsidiaanversieringen gebruikten om maskers te maken, de mozaïekkunst kon doorgaan.
Dankzij de vooruitgang van de productiviteit, de voortdurende verbetering van de productietechnologie en de voortdurende productie en toepassing van decoratieve materialen, braken mozaïeken snel door het scala aan materialen dat in traditionele mozaïeken wordt gebruikt. Van traditioneel marmer, kiezelstenen, glastegels, aardewerk, porselein en email, tot elk materiaal dat u in uw leven kunt gebruiken, zoals knopen, bestek of briefpapier. In het huidige tijdperk van hoogindustriële technologie kunnen glasachtige inlegstukken van goud en zilver ook in massa worden geproduceerd.
Posttijd: 13 december 2022